Je bent 14 jaar en woont in een druk gezin met verschillende broertjes en zusjes waar van alles om je heen gebeurt. Vanaf dat je naar de basisschool ging, vind je het al lastig om contact te maken met andere kinderen. Het ene jaar ging het wel iets beter dan het andere jaar.. Maar toch.. Je hebt nooit een vaste hechte band met een échte vriendin gehad. Een paar jaar geleden is er een test bij je afgenomen waar uit is gekomen dat je ASS hebt. Je vindt dit zelf maar heel gek, mensen met autisme, die zijn toch gek? Daar kun je van de buitenkant toch al aan zien dat ze dat hebben? Dat zie je toch niet aan mij? Dit, het feit dat je weinig vriendinnen hebt én dat het thuis niet altijd even gezellig is, maakt dat je onzeker wordt. Ook twijfel je veel aan wat mensen tegen je zeggen.. ‘Hoe bedoelen ze dat?’, ‘Doe ik het niet goed?’, ‘Ik ben zeker degene die het weer verkeerd doet.. ‘ zijn regelmatig vragen en gedachtes die in jouw hoofd ronddwalen.
Doordat het thuis vaak druk is en jij je vaak prima lijkt te vermaken met je jongere zusje, lijkt het alsof er thuis niet veel aan de hand is. Echter zijn alle prikkels thuis, een verhuizing èn een nieuwe school, erg veel voor jou. Het zo vrolijke, actieve meisje wat je eerder thuis was, keert zich nu vaak naar binnen.. Je zit meer ‘in je hoofd’ vol met negatieve en sombere gedachtes. Dit uit zich in uren op social media rondkijken, jezelf vergelijken met influencers die een beter leven lijken te hebben dan jij en weinig deelnemen aan de gezellige momenten met het gezin waar je eerder zo van leek te genieten. Hierdoor ontstaan soms ruzies en het gevoel bij jou dat mensen je niet begrijpen, maar ook andersom, dat jij hen niet begrijpt. Dit zijn vervelende situaties voor jou, maar ook voor bijvoorbeeld jouw ouders.
Het maakt dat je soms heftige uitspraken kan doen over je leven. Je kan je dan heel boos en onbegrepen voelen waardoor je soms dingen zegt waar je achteraf spijt van hebt. Om deze momenten te voorkomen en om inzicht te krijgen op welke momenten jij een ander nodig hebt om je weer beter te voelen, hebben we een plan gemaakt. Ook heb je met mij bespreekbaar gemaakt dat je het fijn vindt dat ik af en toe contact heb met je ouders, zodat zij ook weten wat je met mij bespreekt maar ook dat ik hoor hoe zij vinden dat het thuis gaat. Zo komen we er soms achter dat dingen die bv. je broer gezegd heeft, niet zo bedoelt zijn. Het kan je dan opluchten om daar samen met mij over te kletsen en je het vertrouwen geven dat niet alles wat een ander zegt afwijzend bedoeld is richting jou.
De afgelopen tijd zijn we vooral bezig geweest met een lijst maken met positieve en negatieve dingen. We kwamen erachter dat er heel veel positieve dingen zijn en eigenlijk veel minder negatieve dingen. Door het allemaal uit te schrijven werd het voor jou veel duidelijker dat de ene lijst veel langer is dan de andere lijst. Toen je dit zag kreeg je een lach op je gezicht, dit was een echte eye opener voor je! Ik herinner jou eraan dat de positieve dingen-lijst ook door jouw gedrag zo lang is geworden! Je bent meer situaties aangegaan, weer meer bij de koffie momenten van het gezin aangesloten. Zo kwam je erachter dat dit ook best gezellig kan zijn. Door zelf uit je comfortzone te stappen kunnen dingen dus ook goed gaan en kan je ze toevoegen aan de positieve dingen-lijst!
Ook hoor ik terug van jouw ouders dat ze op sommige momenten weer het vrolijke en zorgzame meisje in jou zien. Je benoemt zelf ook dat je je beter voelt en zegt in ons contactmoment: ‘Ik heb niet zoveel tijd nodig hoor vandaag, want het gaat super goed!’ Zelf heb je nu ook een schriftje waarin je positieve dingen opschrijft, dit helpt je erg goed vertel je trots aan me.
Je bent goed op weg om jezelf steeds beter te leren kennen en erachter te komen welke dingen bij jou horen. Je hebt al een hele mooie stap gezet naar een positieve toekomst!
